www.na4lapachi1smyczy.fora.pl

Mindy

Zespół chwiejności u psów (kręgozmyk szyjny) jest przypadłością występującą stosunkowo rzadko i dotyczy przede wszystkim psów dużych ras jak dog niemiecki czy doberman. Zespół chwiejności jest chorobą neurologiczną powstającą w wyniku ucisku tylnej części szyjnego odcinka rdzenia kręgowego.

Przyczyny choroby są nieznane, przyjmuje się, że wpływ ma szybkie tempo wzrostu zwierzęcia, nieprawidłowe żywienie, czynniki genetyczne oraz urazy kręgosłupa szyjnego. Powstające zaburzenia neurologiczne są wynikiem ucisk na rdzeń kręgowy w odcinku C5 – C7, którego przyczyną są przede wszystkim deformacje kręgów, zmiany patologiczne krążków międzykręgowych lub struktur więzadłowych kręgosłupa. Mogą być one wynikiem wad wrodzonych lub nabytych uszkodzeń.

Główne objawy to rozchwianie chodu i problemy z koordynacją ruchową, które często uważane są przez właścicieli za typowe zachowania szczenięcia, przez co do weterynarza zwierzę trafia dopiero w ostrym stadium choroby. U dorosłych psów objawy chwiejności często mylone są z chorobą zwyrodnieniową stawów. Częstym objawem są niedowłady przednich łap, których początkowym objawem są zaburzenia czucia. Pomimo, że choroba najczęściej dotyka dogi niemieckie i dobermany, odnotowano przypadki zachorowań także u innych ras: bernardynów, bobtaili, dalmatyńczyków, bokserów, labrador retriverów, samojedów, wyżłów weimarskich, owczarków niemieckich, rottweilerów oraz bassetów. Objawy u dogów niemieckich ujawniają się w wieku 3-18 miesięcy (dominują wady wrodzone), u dobermanów objawy ujawniają się w wieku 4 – 10 lat (dominują wady nabyte). Choroba częściej dotyka samce niż samice. W większości przypadków początkowe objawy choroby są niezauważalne. Właściciela niepokoją problemy ze wstawaniem, częste przewracanie się, problemy z koordynacją ruchową, osowiałość i brak chęci do zabaw. Pies często przyjmuje postawę ze zwieszoną głową, ograniczając jej ruchy. Podstawą postawienia trafnej diagnozy jest badanie neurologiczne (badanie odruchów), jak również badanie RTG odcinka szyjnego kręgosłupa, zalecane jest również badanie mielograficzne. Najczęściej stosuje się leczenie zachowawcze lub operacyjne. Choroba wykryta we wczesnym stadium daje znaczne szanse na całkowite wyleczenie zwierzęcia.